Blog: Thuisschoolmaatje – een mooi initiatief

02 april 2020

Opgesloten op mijn werkkamer beheersen Zoom, Teams en Pexip mijn leven. Zo zeer zelfs dat ik af en toe hunker naar een gewone telefonische vergadering. Eerlijk gezegd had ik er een maand geleden nog nooit van gehoord. Nu kunnen we niet meer zonder. En hoewel fysiek bijeenkomen veel voordelen heeft zijn deze calls met beeld geweldig. Bovendien werkt het disciplinerend en efficiënt.

Alle onderwijsontwikkelingen nemen me zo in beslag dat ik af en toe even afstand moet nemen om de ellende van deze crisis goed tot me te laten doordringen. Ziekte, eenzaamheid, kans op besmetting. Ze komen steeds dichterbij. Wat voor velen geldt, geldt ook voor mij. Af en toe heb ik dat unheimische gevoel de grip op het leven een beetje kwijt te zijn. Er zal toch niets gebeuren met mijn ouders, schoonmoeder, vrouw, kinderen of kleinkinderen. Het zijn spaarzame momenten, maar ze zijn er.

Er zijn ook die andere momenten. Momenten van ontroering. Bij het nationale zorgapplaus bijvoorbeeld of toen bijna 200 radiostations ’You’ll never walk alone’ gelijktijdig speelden. Crises versterken emoties. Zowel zorgen en verdriet als hoop en blijdschap worden intenser. Er gebeuren mooie dingen in het klein en in het groot. Mijn moeder vierde noodgedwongen haar verjaardag alleen met mijn vader. Totdat mijn dochter als verrassing met haar drie kinderen (begin basisschool) en drie vriendinnetjes opdook in de tuin en de kinderen liedjes begonnen te zingen voor oma, met 'Lang zal ze leven' als klap op de vuurpijl. Dit maakten het tot een heel bijzondere verjaardag.

Ik belde een goede kennis. Ze wilde wat extra’s doen in deze tijd. Op internet kwam ze het initiatief tegen van de Utrechtse school Academie Tien. Vrijwilligers gevraagd voor kwetsbare leerlingen. Leerlingen die steun en begeleiding nodig hebben bij het huidige onderwijs op afstand. Snel en professioneel opgezet. Als vrijwilliger word je getraind en gekoppeld aan een leerling. Je speelt een rol in de driehoek leerling-mentor-vrijwilliger. En wat me trof was het enthousiasme waarmee ze er over sprak. Daar word ik blij van.

Ik belde met de Albert Wijnsma, de schoolleider van Academie Tien. Kort en krachtig vertelde hij me over de oorsprong van het idee, de uitvoering op school en de opschaling in de stad. Wat een creativiteit en gedrevenheid.

Uit een peiling onder onze leden blijkt dat er nog veel werk te doen is als het gaat om begeleiding van kwetsbare leerlingen. Zullen we dit groter maken? Zullen we geen honderden maar duizenden kwetsbare leerlingen op deze manier helpen? Dit is de tijd om dingen te doen die we normaal niet doen. Dit is de tijd waarin met ongekende snelheid gehandeld wordt. Dit is de tijd waarin heel veel samen kan. Ook die extra steun voor kwetsbare leerlingen. Ik heb me net aangemeld als vrijwilliger. Alleen daar werd ik al blij van. Samen met Academie Tien gaat de VO-raad proberen dit mooie initiatief nog groter te maken.