Praktijkvoorbeeld passend onderwijs: “Geen rompslomp meer!”

Johan Vermeer dacht in zijn lange onderwijs-carrière, van leraar wiskunde tot plaatsvervangend rector van een mavo-havo-vwo-school, toch echt wel het een en ander meegemaakt te hebben. Maar toen hij vorig jaar het ambt van directeur samenwerkingsverband Zuid-Kennemerland aanvaardde, was het toch even schrikken. Daar kreeg hij namelijk het dossier lwoo-pro voor de kiezen. “Dat was voor mij als startend directeur heel lastige materie: diverse soorten onderwijs, leerlingen met extra ondersteuningsbehoeften, ingewikkelde financiën, de structuur van een samenwerkingsverband... Ga er maar aanstaan.”

Maar gelukkig was één ding aan het dossier heel makkelijk: de keuze voor opting out was al gemaakt. Vermeer: “Mijn voorgangster, Nenette Dieleman, is de drijvende kracht achter die beslissing geweest. Vanuit de rotsvaste overtuiging dat je leerlingen niet mag labelen! Niet langer zeggen: o, die heeft een rugzakje, met die en die ondersteuningsbehoeften, we plakken er een etiketje op, daar hoort een geldbedrag bij en daar moet-ie het mee doen. Nee: geen rugzakjes meer, geen geld per kind, maar geld per school: populatiebekostiging.”

Dit is het eerste deel van het artikel over dit praktijkvoorbeeld uit de uitgave Verrassend Passend II. Lees het volledige artikel op de website van het Steunpunt Passend Onderwijs.